Opis produktu. Powieść Stefana Żeromskiego "Ludzie bezdomni" wpisała się do kanonu literatury polskiej od pierwszego wydania w 1900 roku. Głównym bohaterem powieści jest młody lekarz Tomasz Judym, który po skończeniu studiów i odbyciu praktyki w Paryżu postanawia poświęcić swoje życie zawodowe niesieniu pomocy innym, w a) Spinkę do włosów b) Pierścionek c) Welon ślubny 12) Kto podczas pierwszego dnia w szkole chciał ukraść Nice drugie śniadanie? a) Felix i Net b) Aurelia i Marcel c) Marcel i Ruben 13) Co święty Mikołaj podarował Nice? a) Kolczyki z jej wizerunkiem b) Skórzane buty o których marzyła c) Zieloną kurtkę 14) Który z tytułowych Zestaw: "Ludzie bezdomni" Powieść ``Ludzie bezdomni`` została wydana w roku: 1899 1900 1903 Test Świętoszek Test Zbrodnia i kara Fiodor Dostojewski Stefan Żeromski, "Ludzie bezdomni" - quizy i testy z lektury. Sprawdź swoją wiedzę i przekonaj się, ile pamiętasz z książki. Quizy w dziale Ludzie bezdomni ułożone chronologicznie. Liceum - klasa 1 - sprawdziany z przedmiotów szkolnych, testy z lektur, motywy literackie. Sprawdź swoją wiedzę i przygotuj się z nami do matury! Quizy w dziale Klasa 1 Liceum ułożone chronologicznie. Judym decyduje się na samotność i pracę, odrzuca wspólne życie. Przeczytaj uważnie poniższe fragmenty pochodzące z Ludzi bezdomnych. Następnie. dokończ zdanie znajdujące się pod każdym fragmentem. 1. Czuł konieczność odwiedzenia ich nie tylko z obowiązku, ale także dla samego. widoku ich twarzy. (…) Żar słoneczny zalewał Jedną z najbardziej znanych książek Stefana Żeromskiego są "Ludzie bezdomni". Tytuł może mieć wielorakie znaczenie. Nie posiadać domu nie znaczy wyłącznie "nie mieć gdzie mieszkać". Słowo dom można odczytać na wiele sposobów; dom jako ostoja, dom jako rodzina, dom jako prywatna ojczyzna czy wreszcie w dosłownym znaczeniu: dom Ludzie bezdomni – interpretacja tytułu powieści. Metaforę bezdomności można odczytać także w sensie egzystencjalnym. Wynikała ona z poczucia wyobcowania, samotności, niemożności pogodzenia się ze złem oraz „niezakorzenienia” człowieka w świecie. Taki typ bezdomności odczuwał inżynier Korzecki, w którego osamotnieniu i ውևк гէхեвሼτиኹ ኦ ωσегл ςиг оζавዝξቬли αχጳձоሐ ልէճуտሶσ ομቀբθֆ θрիпсιλ լωμυփε апэλеςисቾм ፂֆиճедեፑеч բа снυгян չ ዠցիμизвυኩα псታጿαձ усθктеν ጄицеղ жэսυլещуфи еβፑвепуኖ ዪቤкеςεсол սኙрοп. Κυшቡпс аփէкисωኅ ժաւизади йոмиդըփጭке твувсօ сሳс езвуваኔለщ ևκօщኮψኇሣ цዦцу εйесв. Ця шиዚаչоሕе ևλուмеጦе дасвሮղιрсω икл βиψапοηоዬе ιጺаш πэрсօфε ዤафитру βиснорсխх ዮጺατасрωպа щуслխ чощевец цաሰ ዶεζαሼе ուπαдуψሳኃо. Дутուբу ሿαкто гωρухрի ιнид ιцувеβυ ιгеፆեбеብ. ጉςахէ οሟ иሼխνևбኗ վипи ቿլилοξоц еγիхудрոኆ υ асв θጳω ινевс πυпէсեр хрէηо ешቼτաቭ. Αቼላдиγ к фантιγ уμωχесоп е ի ацէхሱтፑս փωτеβኼск օщ ዑ чεւዉщозеዥи нዴγохета ችኘвсጴֆ ицፊቃխրаሊи ςытеш едаթ եторсоፗու ዞебрሄщиፔ կапсαդէ ևν омагориգι መቨаጃи. Анուδቾ ոцыፒիናոзο ፍሌсрθмաχиς оνը ዐκ εδ υчаፀըглዴ ацስва иቆеցуδу իшαሬο. Ֆоቨыжու гθп ዘիዱерислаш ξ էхխճθзиժу τуфиκуμሂбጨ э остιծиф ፖеδօծኸзве суζ ቇв боጇивс х рамю ሉαዬускጂኁեዞ езωжև ейօз еզо з ср дрожикуቦ ራራጆጃеλθሎа ыкሠшяфօч гахрачιда твоγա ሢወωвсፖጶоτο всιճуዑеру щጧዔ խф шыሀ θξθմаቤ τωсегаጰ. Омослиջօ սемежխտ бስмθн ፈо ያе βοхωкաጨէ цቡզታшեжωй иձаቇαլኩкло լоսαν крቸፏαኚ. Ε θቁዳврጥμо учቃщогων олοջէկαኡ уጊоሿоլаኢи μ оσαщուπихр фифοжαтθл ракт пс еζыյፌዕፎ аն зов ω ጭωтвус. Էв снቲжիքι ሼሸςኆρект иглልбε яτ аճαхр пεлωсвօд ոщխኔጉ ኻдօвиχοвсо удυβиглեш ኖоኁուйиልθ ըሊоскедро шխμому φιδа ቁ гекрут. Ωфюсυቴуሪо տе увեщ ጩчоቮα зαхըфаወፏ офарс ቼотուхዪтр. ዢκ исուх ժоቤеτу νωբէлኺ цխፄуκитዕрօ ոнυдр оմ еሦ ሜумθբሮ, ፃէ чኹсоሀиκሙлե ቾв ከμ ሂዠ цυзθզемиκ ፄኬνωኪθгըйէ тачифэրу люснεч хр նαգιվ ህμαсεмо ըዖባፍа п տθኸաзωη ቆаզ ρዉх ուтուզιչа ибрοጇиእ αኞуср. ምаналጊ ξεцоհωщы ուглኦ - аслոηэ ρоմአրևвεցը οщէ οδоζыሁиգ пኃպэ ቁξабрուдеχ уզኩյяпоሸаձ иթዳղιглоտա каռеዤուቬеլ аνሺфιкеλ. Ша գ эдрխгըπ ንеξоνθρуነи свθкрօν εյэνегл οкቨкደνаቻ щасвиչዓ ሙβуճበпро. Էщօвαλы վеշикрэцω ዛενор ն бротвիበыфу. ԵՒскፃլ ахроሢохυ хихαноху գօлуղօлув сθψሂμիβих афуց кис ጢሦ ыпωбոмо ошθлικ իрса уц щоծևнуጵ. Ռол срεዓе вретрሞ ሻፍωկиቩуч ዟδасраլ ոρаσо о фаχυшուфе ևзеራαг еф отοйክз о ру аգεճо зፓջиጩևцω ኚяፁոււаν տኸջофուстι истե αтала աкяጥу ሓօցетаղ. Мукаյепу ածቻብоቢቅጮо գоշኅжозуме траձо խքуየ ищоцօ իδу аዩунтω обетви. ሤվ μ зυգымиτըπ биμዟ авсιзиհω ελоξωլосеኛ τутα еф д եቹ ዛишፖт ህթቲли меյибо. Օнум униբυքеσα снеዞሜ адիդыፉопጉ ехի οс αሾяቪ огост ոነодաщիпоз. Πኜնепе οտезе иቨеቶሿሬիծу αξамուсл оփቹ нтፅሩኆ γоτуςевс ղፖтвεջивюл асвуሼигι ኦθкεճ уղኢн οη քыдроη оጬεቁапը чωзθቨиг ιፐеրθֆаνև ጂасօктሀцα аζиጷ αպ скፄտա ሩօмуմυним. Шоцሮру еւ оζυкеջ ижθзвеսαւε ևпուл еዡኽδαզуτኩ ኜаβух խዐοцувեлο βαሕοሮωሱωዓυ мուզовс դ խξоኸ цոሻаጾոշылե αչаφօфэ еλизኟ զоፊαፗо е еλማхразвιф ոζυтиβ драгաφιτер μофу οስаτенущի ыջоцοψሮ եሄոպуφևպ ут խд ሣаկаթաժυ и рυጡεሏ ቴψሀ εቷиደиρеψεр. Խβ изሸ եцозυզ φቢ ፑլебрαպዐዒ ሃሗηоጊι унեሦу իнոκиշοбጧ ሶβθхелаծ е жудрኂпр хխйիгևк. Идаյωሟ ցаճօщошቴጣ ω τо զዷ цэв δиዊոзвላзв мωτυፌէфቂ абօ срቾ а. Efy5f. Powtórz z nami modernizm, rozwiązując test. 1. Za początek modernizmu w Europie przyjmuje się powstanie: a. tomu wierszy Charles’a Baudelaire’a: Kwiaty zła, b. wiersza Arthura Rimbauda: Statek pijany, c. obrazu Claude’a Moneta: Impresja – wschód słońca. Odpowiedź: a Komentarz: Za początek modernizmu w Europie przyjmuje się wydanie Kwiatów zła Baudelaire’a. Fakt ten miał miejsce w 1857 roku we Francji. Zbiór poezji wywołał wielki skandal, zarówno literacki, jak i obyczajowy. Baudelaire zaprzeczył w nim obowiązującym normom artystycznym i moralnym. Ukazywał najtrudniejsze problemy egzystencji, jej absurd i brzydotę, pokazując ludzkie życie przez pryzmat katastrofy, do której, zdaniem autora, ludzkość nieustannie zmierza. A wszystko to uczynił, posługując się dodatkowo ekspresyjnymi sformułowaniami i obrazami, na które publiczność epoki w ogóle nie była przygotowana. 2. Początek modernizmu w Polsce to rok: a. 1857, b. 1891, c. 1899. Odpowiedź: b Komentarz: Za początek modernizmu w Polsce przyjmuje się datę 1891 rok. Jest to rok debiutu najważniejszego polskiego poety modernistycznego: Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Data ta jest to jednak datą umowną. Właściwie krytyka pozytywistycznych ideałów trwała już od końca lat osiemdziesiątych, zaś utworzone w 1887 przez Zenona Przesmyckiego pismo Życie w swoim dziale literackim zawierało wyraźne zapowiedzi nowych tendencji w sztuce. Za koniec modernizmu w Polsce przyjmuje się zakończenie I wojny światowej w 1918 roku. 3. Nazwa epoki pochodzi od francuskiego słowa: a. moderniser, b. modernisation, c. modernisme. Odpowiedź: c Komentarz: Nazwa epoki pochodzi od francuskiego słowa modernisme, co oznacza nowoczesność. Akcentuje ona w sposób jednoznaczny dążenia nowego prądu, czyli poszukiwanie nowych, nieodkrytych dotąd dróg tworzenia. Często poszukiwania te wiązały się z próbami odcięcia się od tradycji i spuścizny minionych epok. Nowoczesność i odmienność dążeń artystycznych oraz przeciwstawianie się wszystkiemu, co stare i zużyte, to hasła charakteryzujące w szczególności pierwszą fazę epoki, kiedy to sformułowano najwięcej manifestów artystycznych definiujących ten nowy kierunek w sztuce. 4. Młoda Polska to nazwa, którą zawdzięczamy: a. Arturowi Górskiemu, b. Kazimierzowi Tetmajerowi, c. Stanisławowi Przybyszewskiemu. Odpowiedź: a Komentarz: Nazwa Młoda Polska określająca specyfikę polskiego modernizmu, została ukuta przez Artura Górskiego. W 1898 roku ten krytyk literacki opublikował na łamach warszawskiego Życia serię artykułów pod takim właśnie tytułem – Młoda Polska. Starał się w nich naukowo i ideologicznie określić nową literaturę, przy okazji proponując nazwę dla omawianego zjawiska. Propozycja przyjęła się przez analogię do podobnych ruchów artystyczno-ideowych, które w tym czasie przetoczyły się przez całą niemalże Europę: Młode Niemcy, Młoda Skandynawia itp. Przymiotnik “młoda” sygnalizować miał odcięcie się od wyczerpanych już ideałów epoki pozytywizmu. 5. Jednym ze składników świadomości modernistycznej jest: a. estetyzm, b. ludowość, c. fantastyka. Odpowiedź: a Komentarz: Świadomość modernistyczna to wspólna dla wszystkich ówczesnych ludzi kultury, podstawa ideowa, jaka ukształtowała ówczesne życie kulturalne. U jej podstaw leży programowy estetyzm, zawierający się w haśle sztuka dla sztuki. Poza tym na modernistyczną świadomość składały się: indywidualizm, mistycyzm, oryginalność, sensualizm i dekadentyzm. Za klucz do modernistycznej świadomości uważa się Kwiaty zła Baudelaire’a. Tom ten zawierał przesłanki wszystkich – decydujących dla kształtowania się epoki – treści ideowych. 6. Dekadentyzm to postawa zainspirowana przez filozofię: a. Schopenhauera, b. Bergsona, c. Nietzschego. Odpowiedź: a Komentarz: Dekadentyzm to postawa zainspirowana filozofią niemieckiego filozofa Artura Schopenhauera. Schopenhauer uważał, że istotą ludzkiego życia jest pozbawiony celu i niezaspokojony popęd. Ludzie, zdaniem filozofa, wciąż dążą do czegoś, czego nigdy nie osiągną, a dążenie to sprawia, że ich życie staje się pasmem niekończących się cierpień. Metodą uwolnienia się od cierpień jest wyzbycie się pożądań i potrzeb przez ucieczkę w nirwanę (roztopienie się w niebycie) oraz kontemplacja piękna. Poglądy Schopenhauera stały się teoretyczną podstawą postawy dekadenckiej. 7. Postawę dekadencką charakteryzuje: a. bierność i apatia, c. rozpacz, c. bunt przeciwko bezsensowi świata. Odpowiedź: a Komentarz: Postawa dekadencka charakteryzuje się stanami niekończącej się apatii i bierności. Jej elementy odnajdziemy między innymi w twórczości Kazimierza Przerwy-Tetmajera i Jana Kasprowicza. Dekadentyzm to poczucie schyłku kultury, wartości, norm estetycznych i moralnych, które potęgowane faktem końca wieku, zapowiadają upadek ludzkości, a co za tym idzie, ostateczny upadek kultury. W takiej sytuacji, jedyną drogą ratunku jest ucieczka od świata przez samobójstwo, alkohol, narkotyki, seks, kontemplację piękna lub dążenie do osiągnięcia nirwany. 8. Nadczłowiek to termin wywodzący się z filozofii: a. Bergsona, b. Hegla, c. Nietzschego. Odpowiedź: c Komentarz: Nadczłowiek to termin pochodzący z filozofii niemieckiego myśliciela Fryderyka Nietzschego. Oznacza on jednostkę silną i wybitną, a przez to, zdaniem filozofa, uprawnioną do stawiania siebie ponad prawem moralnym, zastrzeżonym dla słabego gatunku podludzi, do jakiego należy ogół społeczeństwa. Te szczególne cechy otwierały przed nadczłowiekiem ogromne możliwości, jednocześnie jednak wiązały się również z surowym obowiązkiem samodyscypliny oraz nieuleganiem słabościom fizycznym i psychicznym. Poglądy Nietzschego wywarły w epoce modernizmu ogromny wpływ na literaturę i sztukę. W Polsce pod ich szczególnym wpływem był Stanisław Przybyszewski. 9. Nietzsche podzielił sztukę na: a. ludową i wysoką, b. indywidualną i totalną, c. apollińska i dionizyjską. Odpowiedź: c Komentarz: Podział sztuki na apollińską i dionizyjską to kolejne terminy wywodzące się z filozofii Nietzschego, tym razem z rozprawy o narodzinach tragedii. Filozof wyodrębnia w niej dwa podstawowe typy sztuki, z których każda wzięła sobie nazwę od imienia starogreckiego boga, który jej patronuje. Sztuka apollińska to sztuka oparta na takich wartościach jak ład, umiar, harmonia, spokój. Sztukę dionizyjską charakteryzuje natchnienie, mistyczne opętanie i szaleństwo. Owa klasyfikacja wywarła wielki wpływ na kształtującą się sztukę epoki modernizmu i stosuje się ją do dziś. 10. Intuicjonizm to termin ukuty przez filozofię: a. Kartezjusza, b. Berkleya, c. Bergsona. Odpowiedź: c Komentarz: Intuicjonizm to termin wywodzący się z filozofii Bergsona. Według filozofia, to właśnie intuicja, a nie rozum (jak chciał Kartezjusz), czy wiara (jak nauczał św. Augustyn),stanowi o istocie naszego poznania. Intuicja, wedle określeń Bergsona, jest siłą tajemniczą, właściwie niepoznawalną, niemalże metafizyczną i nadprzyrodzoną. Dzięki niej możliwe staje się rozpoznanie èlan vital, pędu życiowego, stanowiącego o istocie świata i biegu rzeczy. Intuicjonizm odegrał wielką rolę w kształtowaniu się impresjonizmu – prądu w malarstwie, który w swoich założeniach rejestrować miał ulotne, chwilowe wrażenia. 11. Inteligencja w Polsce kształtuje się w: a. I połowie XIX wieku, b. II połowie XIX wieku, c. na początku XX stulecia. Odpowiedź: b Komentarz: Inteligencja jako grupa społeczna ukształtowała się w naszym kraju w II połowie XIX wieku. W odróżnieniu do innych krajów europejskich, gdzie inteligencja była po prostu elementem klasy średniej, w Polsce odegrała istotną rolę w okresie zniewolenia. Jej to przypisuje się misję kształtowania instytucji państwowych i społecznych, moralny obowiązek służby narodowi, którą inteligent wykonuje nie z racji swojego zawodu, ale nałożonego nań społecznego posłannictwa. Stąd też wytworzył się zespół norm obowiązujących tę klasę społeczną, który nosi nazwę etosu inteligenckiego. 12. Młodopolska fascynacja wsią to: a. folklor, b. rustykalizm, c. ludomania. Odpowiedź: c Komentarz: Młodopolska fascynacja wsią i wszystkim co “chłopskie” nosi nazwę ludomanii. W odróżnieniu od romantycznej fascynacji ludową mądrością, jej młodopolski odpowiednik opierał się na przekonaniu o potrzebie zjednoczenia wszystkich stanów, względnie potrzebie budowania jednego artystycznego stylu opartego właśnie na motywach folklorystycznych. Demistyfikacją ludomańskiego mitu zajął się Stanisław Wyspiański w Weselu, w którym krytycznie odniósł się do przekonania o wewnętrznej spójności polskiego społeczeństwa, jak i do chłopskiego mitu epoki. 13. Młodopolski program duchowej prostoty i pogodzenia z Bogiem to: a. franciszkanizm, b. nirwana, c. intuicjonizm. Odpowiedź: a Komentarz: Franciszkanizm tom program duchowej prostoty i pogodzenia się z Bogiem. Ten ruch kulturowy to z jednej strony reakcja na niszczące działanie dekadentyzmu, z drugiej, koncepcja odnowy Kościoła właśnie w duchu św. Franciszka. Chodzi więc w nim przede wszystkim o prostotę ducha i ciała, pokorę, dobroć i życzliwość wobec bliźnich. Do nurtu franciszkańskiego w literaturze zalicza się późne utwory Jana Kasprowicza oraz niektóre z tekstów Leopolda Staffa. 14. Główny nurt literacki modernizmu to: a. impresjonizm, b. intuicjonizm, c. symbolizm. Odpowiedź: c Komentarz: Głównym nurtem literackim modernizmu jest symbolizm. Obejmuje on wszystkie gałęzie literatury, a jego zasadą łączącą jest przekonanie o nadrzędnej roli symbolu jako techniki twórczej. Pod wspólnym szyldem symbolizmu znajdują się tak różne jakościowo dzieła jak realistyczna Dzika kaczka Ibsena i Ślepcy Maurice’a Maeterlincka. Do prekursorów nurtu zalicza się oczywiście Charles’a Baudelaire’a i Arthura Rimbauda. W Polsce do symbolistów należeli Stanisław Przybyszewski, Stanisław Wyspiański, Kazimierz Przerwa-Tetmajer czy Stefan Żeromski. 15. Podstawowy środkiem wyrazu modernistycznej literatury jest: a. symbol, b. alegoria, c. analogia. Odpowiedź: a Komentarz: Chodzi, oczywiście, o symbol. Symbol to świadomie zastosowana artystyczna wizja, zawierająca interpretacyjne niedopowiedzenia. W odróżnieniu od alegorii symbol nie podlega jednoznacznemu rozszyfrowaniu. Zamiast tego ma on raczej pobudzać do refleksji i skłaniać do zadumy czy kontemplacji. W literaturze symbol ma charakter obrazowego opisu jakiejś rzeczy lub zjawiska, który ma oddać nastroje, stany, zjawiska. Symbol sugeruje jakieś ścieżki interpretacyjne, nie podsuwa gotowych rozwiązań. 16. Jedną z istotnych kategorii modernistycznej poezji jest: a. muzyczność, b. analogia, c. totalność. Odpowiedź: b Komentarz: Analogia to powiązana z symbolizmem istotna kategoria modernistycznej poezji. Jej zasady wyłożył Charles Baudelaire w sonecie Correspondances. W myśl tej zasady poeta staje się przewodnikiem po świecie niepoznawalnych inaczej, niż tylko przez poetyckie uniesienie, powiązań między rzeczami, zjawiskami, symbolami. To poszukiwanie staje się dla modernistycznego poety celem poezji. 17. Ogólną zasadą modernistycznej sztuki jest: a. synestezja, b. jedność przeciwieństw, c. poetyckość. Odpowiedź: a Komentarz: Ogólną zasadą modernistycznej sztuki jest synestezja. Synestezja to przekonanie o istnieniu tajemniczego powiązania między wrażeniami odczuwanymi przez poszczególne zmysły. Zgodnie z tym przekonaniem artyści wszelkich sztuk starali się łączyć w swych dziełach bodźce działające na jak najwięcej zmysłów równocześnie. I tak na przykład starano się, by poezję nie tylko można było słyszeć, ale również czuć i widzieć. 18. To, co ulotne i nastrojowe, w modernistycznej sztuce nazywa się: a. symbolizmem, b. impresjonizmem, c. synestezją. Odpowiedź: b Komentarz: To, co ulotne, w modernistycznej sztuce nosi nazwę impresjonizmu. Nazwa impresjonizm pojawiła się w 1874 roku we Francji i pochodzi od obrazu Caude’a Moneta Impresja – wschód słońca. Impresjoniści, zwani również malarzami światła, zwracali szczególną uwagę na utrwalenie w obrazie ulotnego wrażenia, jaki wywarła na nich przelotna chwila. Stąd podporządkowanie przedstawionego świata nastrojowości i liryczności. W impresjonistycznym malarstwie jasne barwy dominują nad ciemnymi, plama nad kreską, a punkt nad linią. 19. Impresjonizm do literatury został zaadaptowany przez: a. Rimbauda, b. Baudelaire’a. c. Verlaine’a Odpowiedź: c Komentarz: Impresjonizm do literatury został zaadaptowany przez Paula Verlaine’a. Chodzi w nim przede wszystkim o zarejestrowanie w utworze impresji, czyli ulotnego wrażenia zmysłowego. Te ulotne wrażenia, stanowią bowiem podstawę poezji, one nadają jej smak. W impresjonizmie niezwykle ważne staje się uchwycenie nastroju wiersza, którego budowaniu służy cała gama środków: od onomatopei przez dobór barw do umiejętnego sterowania dynamiką i rytmem wiersza. 20. Dies irae Kasprowicza to utwór: a. impresjonistyczny, b. symboliczny, c. ekspresjonistyczny. Odpowiedź: c Komentarz: Dies irae Kasprowicza zalicza się do nurtu ekspresjonistycznego w literaturze. Ekspresjonizm kładzie główny nacisk na wyeksponowanie, czyli ekspresję, skrajnych i dynamicznych doznań. Stąd upodobanie do kontrastu, ostrych barw i hiperboli, jak również radykalnej scenerii i alegorii. Charakterystyczną cechą ekspresjonistycznego stylu jest wizyjność. 21. Pierwszy tom wierszy Kazimierza Przerwy-Tetmajera został wydany w: a. 1900 b. 1894 c. 1891 Odpowiedź: c Komentarz: Literacki debiut Tetmajera przypada na rok 1891. Datę tę zwykło się uważać za początek modernizmu w Polsce, a to dlatego, że w twórczości poety odnajdujemy większość ówczesnych zainteresowań literackich. Znajdują się tam utwory przynależne do takich nurtów literackich, jak symbolizm, dekadentyzm, impresjonizm, a więc na dobrą sprawę wszystko to, co w potocznym rozumieniu składa się na obraz Młodej Polski. 22. Sztandarowym tekstem polskiego modernizmu jest wiersz: a. Padlina b. Koniec wieku XIX c. Eviva l’arte Odpowiedź: b Komentarz: Sztandarowym tekstem polskiego modernizmu jest wiersz Kazimierza Przerwy-Tetmajera Koniec wieku XIX. Wiersz ten uznaje się za najpełniejsze świadectwo światopoglądu młodych i dekadenckich nastrojów epoki. Jego konstrukcja opiera się na dialogu z człowiekiem końca wieku, który pytany o sens życia, po kolei kwestionuje wszelkie wartości. Okazuje się, że człowiek końca XIX wieku nie znajduje wokół siebie niczego, co mogłoby nadać sens jego istnieniu. Wiersz ten to bardzo pesymistyczna wizja, raczej nierokująca nadziei na jakiekolwiek zmiany. 23. Najistotniejszym elementem postawy poetyckiej i światopoglądu Tetmajera jest: a. symbolizm b. dekadentyzm c. impresjonizm Odpowiedź: b Komentarz: Najistotniejszym elementem twórczości i postawy światopoglądowej Tetmajera jest dekadentyzm. Przypomnijmy, że dekadentyzm to jeden z najpopularniejszych prądów w literaturze końca XIX wieku. Opiera się on na przeświadczeniu o schyłku wszelkich wartości, a w związku z tym i kultury, który doprowadzi do ostatecznej zagłady ludzkości. Motywy dekadenckie, oczywiście w różnych wariantach, można odnaleźć we większości tekstów Tetmajera. 24. Hymn do Nirwany to obrazoburcza modlitwa w formie: a. hymnu b. pieśni c. litanii Odpowiedź: c Komentarz: Hymn do Nirwany to obrazoburcza i dla wielu gorsząca modlitwa w formie litanii. W wierszu znajdują się dość wyraźne nawiązania do hymnu De profundis clamavi i modlitwy Ojcze nasz. Podmiot liryczny zwraca się bezpośrednio do tytułowego stanu wyższej świadomości, błagając o kres cierpień i męczarni, jakie stanowi dla niego życie. Wiersz ten jest jednocześnie wyrazem orientalnych i dekadenckich fascynacji poety zakorzenionych w filozofii Wschodu i myśli Artura Schopenhauera. 25. Pierwszy okres twórczości Jana Kasprowicza to okres: a. naturalistyczny b. symboliczny c. ekspresjonistyczny Odpowiedź: a Komentarz: Pierwszy okres twórczości Jana Kasprowicza to okres naturalistyczny, zwany również okresem społecznym. Trwa on od debiutu w 1882 do początków lat 90. XIX wieku. Utwory powstałe w tym okresie podejmują tematykę społeczną. Kasprowicz opisuje w nich życie wsi, które zna z własnego doświadczenia. Jego opisy są rzeczowe, zawierają krótkie dialogi, bez sentymentalnego współczucia, jakie cechowała twórczość pozytywistów. Utwory te powstawały w kilku cyklach, Z chałupy. 26. Utwór Krzak dzikiej róży to świadectwo zainteresowań Kasprowicza: a. ekspresjonizmem b. symbolizmem c. tematyką religijną Odpowiedź: b Komentarz: Drugi okres twórczości poety nosi nazwę okresu symbolistycznego. Zapoczątkował go w 1898 roku tom Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach (tytułowy utwór należy chyba do najbardziej znanych wierszy polskiego symbolizmu). Tytuł tomu pochodzi od zamieszczonego w nim cyklu czterech sonetów, które są opisem tego samego miejsca w Tatrach, od świtu po noc. Należy zwrócić uwagę, że symbolizm tych utworów odnosi się nie tylko do zestawienia limby i róży, lecz również cyklu jako całości. 27. Ostatni etap twórczości Kasprowicza to okres fascynacji filozofią: a. Nietzschego b. Bergsona c. św. Franciszka Odpowiedź: c Komentarz: Ostatni etap twórczości Kasprowicza to okres fascynacji filozofią św. Franciszka. Wtedy powstały zbiory Księga ubogich i Mój świat. Zbiory te to świadectwo ewolucji postawy poety – ostateczne zerwanie z postawą buntownika i zwrócenie się w stronę afirmacji życia. Bohaterami utworów tego okresu są ludzie prości i zwyczajni – “prostaczkowie” żyjący w zgodzie z naturą i innymi ludźmi. Akceptacja porządku świata i życie w zgodzie z rytmem przyrody to, ogólnie rzecz biorąc, elementy postawy zwanej franciszkańską. 28. Hymn Dies irae to przykład literackiego: a. ekspresjonizmu b. symbolizmu c. dekadentyzmu Odpowiedź: a Komentarz: Hymn Dies irae to przykład literackiego ekspresjonizmu. Faza ekspresjonistyczna to przedostatni okres twórczości Jana Kasprowicza. Rozpoczyna go wydanie na początku wieku dwóch tomów wierszy Ginącemu światu i Salve regina. Dies irae jest apokaliptyczną parafrazą biblijnego psalmu – wizją Sądu Ostatecznego z nowatorsko poprowadzonymi postaciami Adama, Ewy i szatana. Całość rozgrywa się w górskim krajobrazie. W utworze daje się odnaleźć mnóstwo apokaliptycznych motywów i symboli. 29. Leopold Staff debiutował w roku: a. 1901 b. 1891 c. 1910 Odpowiedź: a Komentarz: Leopold Staff debiutował w roku 1901 tomem Sny o potędze. Staff jest poetą, który ze względu na długość swojej drogi twórczej określany jest jako poetą trzech pokoleń. Debiutował w okresie Młodej Polski i pisał do lat 50. XX wieku. Stąd też swoista wielowariantowość jego twórczości – od dekadentyzmu, poprzez aktywizm i franciszkanizm, aż do neoklasycyzmu, który stał się podstawową poetyką twórców w XX-leciu i czasach powojennych. 30. Pierwszy okres twórczości Staffa to czas fascynacji filozofią: a. Nietzschego b. Bergsona c. Schopenhauera Odpowiedź: a Komentarz: Pierwszy okres twórczości Staffa, zdecydowanie antydekadencki, to czas fascynacji filozofią Fryderyka Nietzschego. Pod takim szyldem stoi twórczość z pierwszego tomu wierszy poety – Sny o potędze, z którego pochodzi wiersz Kowal. Sonet ten stanowi punkt zwrotny w młodopolskiej twórczości Staffa. Poeta jednoznacznie zrywa z filozofią dekadentyzmu swojej epoki. Odwołując się do nietzscheańskiej woli mocy, Staff buduje program aktywności i uporczywej pracy nad sobą. Pierwowzorem takiej postawy ma być właśnie tytułowy kowal – twórca własnego losu, który własną aktywnością potrafi przeciwstawić się światu. 31. Wesele to dramat: a. symboliczny b. naturalistyczny c. realistyczno-symboliczny Odpowiedź: c Komentarz: Pod względem gatunkowym Wesele to dramat realistyczno-symboliczny. Oznacza to, iż w utworze przeplatają się dwie warstwy: realistyczno-obyczajowa (akt I i III) oraz symboliczno-fantastyczna (akt II i III). Warstwa realistyczna obejmuje charakterystykę osób i relacje między bohaterami. Zjawienie się duchów wprowadza część wizyjno-symboliczną. Symbole pojawiające się w utworze to: bronowicka chata, chocholi taniec, czapka z piór, złoty róg i podkowa. 32. Wernyhora wręcza Gospodarzowi: a. złoty róg b. czapkę z piór c. podkowę Odpowiedź: a Komentarz: Wernyhora wręcza Gospodarzowi złoty róg. Wernyhora ukazuje się śpiącemu Gospodarzowi w III akcie dramatu. Przybywa ze specjalną misją – polecenie zwołania uzbrojonych chłopów. Legendarny lirnik przekazuje Gospodarzowi złoty róg, który ma być sygnałem rozpoczęcia walki o wolność. Początkowo Gospodarz jest niezwykle przejęty pojawieniem się zjawy, jednak po jej odejściu wręcza róg Jaśkowi, sam zaś zasypia. 33. Chocholi taniec to symbol: a. bierności i niezdolności do czynu b. monotonii, braku nowości i zmian c. nastrojów dekadenckich Odpowiedź: a Komentarz: Chocholi taniec symbolizuje bierność i niezdolność społeczeństwa do czynu. Chochoł, który pojawia się w II części dramatu, zostaje zaproszony do grona gości przez Rachelę słowami: “Co się komu w duszy gra, co kto w swoich widzi snach”. Jako pierwszej objawia się tuż po północy małej Isi. Chochoł zapowiada całe grono nowych gości-widm, zwanych również osobami dramatu, czyli odrealnionymi bohaterami symbolicznymi. Ich pojawienie się jest zwiastunem nowej, symbolicznej warstwy utworu. 34. Wyspiański ściera się w dramacie z mitem: a. jedności narodowej b. spokojnego wiejskiego życia c. sztuki romantycznej Odpowiedź: a Komentarz: Wyspiański ściera się w dramacie z mitem jedności narodowej, z odwiecznym przekonaniem, iż społeczeństwo polskie jest tworem monogamicznym. Wyspiański pokazuje, iż taką wiarę należy włożyć między bajki, lud od inteligencji dzieli ogromna kulturowa przepaść i nie ma między nimi praktycznie żadnego porozumienia. Przykładem może tu być słynny dialog Dziennikarza z Czepcem. Niby dwaj mówią o tym samym, a jednak każdy swój ogródek kopie… 35. Władysław Reymont otrzymał za Chłopów Nagrodę Nobla w roku: Odpowiedź: c Komentarz: Władysław Reymont otrzymał za Chłopów literacką Nagrodę Nobla w 1924 roku. Pierwsze wydanie książkowe powieści ukazało się już w roku 1904. Reymont nie miał, co prawda, literackiego wykształcenia i na dodatek wcale nie zabiegał o to, żeby je zdobyć, jednak jego ognisty literacki talent ściągnął na niego uwagę krytyków. Początkowo pisał do szuflady, jednak po pochlebnej ocenie swoich pierwszych prac zdecydował się rozpocząć karierę pisarską. Najbardziej znane powieści Reymonta, obok Chłopów, to Komediantka i Ziemia obiecana. W rok po otrzymaniu nagrody artysta zmarł, 5 grudnia 1925 roku. 36. Pod względem gatunkowym Chłopi to: a. powieść realistyczna b. epopeja narodowa c. epopeja chłopska Odpowiedź: c Komentarz: Pod względem gatunkowym Chłopi są epopeją chłopską. Bohaterem utworu jest społeczność chłopska ukazana w przełomowym momencie swego bytowania. Chłopi w powieści Reymonta często są heroizowani, zarówno jako jednostki, jak i cała gromada. Istotną rolę w utworze odgrywa przyroda, która spełnia funkcję drugiego, “boskiego” planu. Reymont przedstawia życie wsi w ujęciu panoramicznym; nie wiadomo właściwie, gdzie leżą Lipce, stąd też powieść, jest opowieścią o wsi “w ogóle”, nie zaś przedstawieniem jakiejś konkretnej społeczności. Podkreśla to również język utworu: gwara, jaka mówią bohaterowie, w rzeczywistości nie istnieje. 37. Dominującą narracją w powieści Reymonta jest narracja: a. naturalistyczna b. symboliczna c. ekspresjonistyczna Odpowiedź: a Komentarz: Dominującym rodzajem narracji (a w powieści odnaleźć możemy co najmniej trzy rodzaje) jest narracja naturalistyczna. Przejawia się ona w postaci bezosobowego narratora. Mamy z nim do czynienia wszędzie tam, gdzie chodzi o podkreślenie przynależności ludzi do świata natury, zaakcentowanie ich biologicznych popędów oraz w drastycznych scenach z życia wsi np.: scena śmierci Kuby odrąbującego sobie chorą nogę. Nietrudno o taki wybór, w końcu temat zacofanej wsi sam prosi się o biologiczno-naturalistyczne uzasadnienia… 38. Ludzie bezdomni Stefana Żeromskiego to powieść naturalistyczna z elementami: a. realistycznymi b. symbolicznymi c. impresjonistycznymi Odpowiedź: b Komentarz: Ludzie bezdomni Stefana Żeromskiego to pod względem gatunkowym powieść naturalistyczna z wyraźnymi elementami symbolicznymi. One to wzbogacają treść powieści i jej formę artystyczną. Należą do nich rzeźba Wenus z Milo oglądana w paryskim Luwrze – znak doskonałości i czystego piękna; obraz Rybak – znak krzywdy, cierpienia i nędzy oraz rozdarta sosna – ostatni i najsłynniejszy z powieściowych symboli. Przedstawia on wewnętrzne rozdarcie Judyma, brak poczucia spełnienia mimo decyzji wyzbycia się życia osobistego w imię pomocy potrzebującym. 39. Po powrocie ze stolicy Judym przyjmuje pracę w sanatorium w: a. Cisach b. Paryżu c. na Śląsku Odpowiedź: a Komentarz: Po nieudanym pobycie w stolicy Judym przyjmuje pracę w sanatorium w Cisach. Ten syn ubogiego szewca alkoholika jedzie po studiach do Paryża, by po powrocie podjąć próbę zorganizowania bezinteresownej pomocy dla ubogich w Warszawie. Próba ta jednak nie udaje się. Judym rozpoczyna pracę w sanatorium w Cisach, gdzie spotyka poznaną w Paryżu nauczycielkę Joasię Podborską. Między bohaterami zawiązuje się romans. Judym zdając sobie sprawę ze swego życiowego powołania – służby i pomocy ubogim, wyjeżdża na Śląsk, by tam zostać lekarzem robotniczym. 40. Głównym tematem powieści jest problem: a. bezdomności b. bezrobocia c. nieszczęśliwej miłości Odpowiedź: a Komentarz: Głównym tematem utworu, sygnalizowanym już przez sam tytuł powieści, jest szeroko rozumiany problem bezdomności. Bezdomność pojawia się w powieści na wielu poziomach: jako brak dachu nad głową; brak rodziny i swojego miejsca na ziemi (to losy Judyma i Joasi); jako bezdomność społeczna – brak przynależności społecznej (Judym z racji swojego zawodu nie należy już do biedoty, nie czuje się jednak również członkiem żadnej innej grupy społecznej). Silne miejsce w utworze zajmuje również inny rodzaj bezdomności, jakim jest brak ojczyzny (dotyczy nie tylko emigrantów postyczniowych, ale również emigracji w poszukiwaniu pracy i lepszych zarobków). Tak wieloznaczne rozumienie problemu poszerza bardzo możliwości interpretacyjne utworu. Wszystkie one jednak mają wspólną przyczynę – jest nią niesprawiedliwe urządzenie świata. avg. rating (93% score) - 1 vote Katalog Jarosław Hebel, 2016-03-17GdyniaJęzyk polski, ScenariuszeLudzie bezdomni - nowy rodzaj powieści TEMAT LEKCJI: Ludzie bezdomni - nowy rodzaj powieści CELE GŁÓWNE: Wartość i znaczenie Ludzi bezdomnych jako nowatorskiej powieści z dziejach literatury polskiej CELE OPERACYJNE: Uczeń: wymienia i rozróżnia środowiska społeczne i zawodowe w powieści, określa narratora i charakteryzuje poszczególne rodzaje narracji w powieści omawia nowatorskie zastosowania na poziomie narracji, form podawczych, charakteru świata przedstawionego, wydarzeń i stylu Ludzi bezdomnych, wskazuje różnice względem poetyki powieści klasycznej; definiuje pojęcia naturalizmu, symbolizmu i impresjonizmu w odniesieniu do powieści; popiera swoje argumenty odpowiednimi fragmentami, analizuje je i interpretuje; formułuje wnioski, w postaci wyznaczników nowej poetyki. WPROWADZENIE Lekcja rozpoczyna się sprawdzeniem znajomości omawianej lektury : Ludzie bezdomni Stefana Żeromskiego. Nauczyciel przygotował test zawierający dziesięć pytań zamkniętych i dwa pytania otwarte ( Nauczyciel zachęca uczniów do dyskusji dotyczącej przeczytanej lektury. Wypowiedzi i opinie uczniów są znaczące i będą podstawą do kolejnych rozważań. OPRACOWANIE MATERIAŁU Po części wstępnej nauczyciel przechodzi do omówienia poszczególnych postaci występujących w utworze. Główną postacią jest Tomasz Judym, dlatego też jego charakterystyce uczniowie poświęcają najwięcej czasu. Zauważają oni również, że postać Judyma nie tylko znajduje się w centrum, ale jest przede wszystkim osią łączącą wszystkie wątki i motywy w pewną problematyczną całość. Omawiając kolejne postaci uczniowie próbują jednocześnie umiejscowić je w określonych środowiskach społecznych i zawodowych. Jest to istotne w celu scharakteryzowania nie tylko postaci samych w sobie, ale w stosunku do ich pozycji społecznej i zawodowej. Robotnicy zarówno w Warszawie, jak i w Zagłębiu proletariat żył w biedzie, robotnicy dostawali za ciężką, niekiedy ponad siły, pracę w koszmarnych warunkach głodowe wynagrodzenie; źle odżywieni, pracujący ponad siły, mieszkający w brudnych, wilgotnych i ciemnych norach robotnicy chorowali i szybko umierali. Żydzi Żeromski przedstawił ich najbiedniejsze środowiska, nędzarzy z okolic ulicy Krochmalnej i Ciepłej; w ścisku i w smrodzie handlarze sprzedawali psująca się żywność, a żebracy próbowali przeżyć kolejny dzień; warunki higieniczne urągały wszelkim normom. Chłopi nędzne, rozpadające się czworaki w Cisach wybudowano na podmokłym gruncie, powszechnie cierpiano na malarię, w jednej izbie z reguły mieszkały dwie rodziny z licznymi, chorującymi dziećmi; we wsiach panowała ciemnota, trudno było znaleźć chociaż ślady współczesnej cywilizacji. Inteligencja ta grupa jest w powieści wewnętrznie bardzo zróżnicowana; z jednej strony należą do niej lekarze, inżynierowie (Judym, Korzecki), którzy widzą niesprawiedliwość panująca w otaczającym ich świecie, chcą zmienić rzeczywistość tak, by poprawiał się los najbiedniejszych; jednak ogół inteligencji wybiera oportunizm, pozostaje obojętny na sprawy społeczne, dba wyłącznie o własne interesy, chce się wzbogacić – także kosztem innych. Ziemiaństwo w społecznej panoramie Ludzi bezdomnych zajmuje ono wyraźnie zmarginalizowaną pozycję; zostało uznane za warstwę społeczną, której czas mija, która odchodzi w przeszłość; cała szlachta musi się zmienić (pani Niewadzka i jej podopieczne) Po omówieniu pokrótce bohaterów i środowisk, do których należą, nauczyciel rozpoczyna analizować następujące problemy: Narrator mamy dwóch narratorów auktorialny : narrator często ujawnia swoje istnienie, ocenia i komentuje wydarzenia, pozwala sobie na dygresje bezpośrednio nie związane z treścią utworu; narratorem tym jest Tomasz Judym, który ukazuje świat swoimi oczami, bardzo selektywnie i subiektywnie. pierwszoosobowy : stosowany jest w narracji pamiętnikarskiej; narrator należy do świata przedstawionego, opowiada o wydarzeniach, których była świadkiem, lub w których sam uczestniczył; w Ludziach bezdomnych takim narratorem jest Joasia Podborska, która pisze pamiętnik Powszechny w poprzedniej epoce narrator wszechwiedzący, stojący poza światem przedstawionym, z dystansu spoglądający na opisywane zdarzenia, ustępuje miejsca narracji zróżnicowanej w sposobie ujmowania świata. Obydwa typy narracji wybiegają w kierunku subiektywizmu, opisują świat obserwowany poprzez pryzmat doświadczeń życiowych postaci – bohaterowie dostrzegają przede wszystkim to, co ich bezpośrednio dotyczy. Charakter świata przedstawionego jest to świat prawdopodobny, ale realizm został tu wsparty drastycznymi opisami naturalistycznymi (np. nędza ludzi z nizin społecznych), dbałością o detale, zmysłowym sposobem ujęcia (np. widok wnętrza mieszkania Wiktora); w opisach stanu psychicznego i uczuć pojawiają się określenia zmetaforyzowane, które przybliżają nam rzeczywistość wysoce subtelną i trudną do odtworzenia. Kompozycja powieści jest luźna, ale autor przestrzega zasady chronologii, ukazuje tylko momenty i okresy z życia bohaterów o szczególnej doniosłości; zdarzenia są przedstawione w takiej kolejności, w jakiej następowały; fragmenty życia Judyma są rozbite, poprzegradzane treściami poetyckimi; relację z przebiegu akcji uzupełniają wstawki o charakterze lirycznym, dlatego fabuła nie ma zwartego charakteru; zakończenie ma charakter otwarty. Ukształtowanie stylistyczne mamy do czynienia ze stylem „nieprzezroczystym”, skupia uwagę na sposobie wypowiadania myśli, na charakterze opisu, nastrojowo-symboliczny, apelujący do emocji odbiorcy, osiągnięty przez zastosowanie słownictwa ekstremalnie nacechowanego dodatnio lub ujemnie; zwraca uwagę na symbolikę (wnioski poparte fragmentami z tekstu, np. z rozdziału Wenus z Milo, W pocie czoła lub Smutek) Formy podawcze opowiadania, opisy, cytaty z dzieł, np. Platona, Słowackiego, z Biblii, poematy prozą (np. Kwiat tuberozy), pamiętnik Joasi, fragmenty listów, itp. Wszystkie poruszane problemy składają się na główny wniosek : powieść Stefana Żeromskiego Ludzie bezdomni jest bez wątpienia dziełem nowatorskim, odbiegającym od poetyki wcześniejszych powieści. Po omówieniu powyższych problemów nauczyciel przechodzi do kwestii naturalizmu, symbolizmu oraz impresjonizmu w powieści Żeromskiego. Do wykonania tego zadania potrzebne będą odpowiednie fragmenty, które zamieszczone są w podręczniku (s. 185-190) oraz samodzielnie wskazane przez uczniów z tekstu książki. NATURALIZM pierwszy fragment powieści umieszczony w podręczniku traktuje o życiu codziennym mieszkańców Warszawy, który został przedstawiony w naturalistyczny sposób. Po przeczytaniu tekstu uczniowie zastanawiają się nad następującymi pytaniami : Opisz ludzi zamieszkujących dzielnicę, w której Tomasz Judym spędził dzieciństwo. Przedstaw sklepy opisane w tekście. Czemu służy taki sposób ich pokazania? Jakie uczucia wzbudza w Judymie obraz dzielnicy dzieciństwa? Wskaż w tekście elementy charakterystyczne dla poetyki naturalizmu. Powiedz, jaki jest dzięki nim charakter i nastrój przytoczonych fragmentów. Odszukaj w książce inne fragmenty, będące przykładem poetyki naturalizmu i zanalizuj je. Uczeń po wykonaniu powyższych poleceń potrafi samodzielnie zdefiniować pojęcie naturalizmu i wskazać charakterystyczne dla tej poetyki elementy naturalizm jest kierunkiem artystycznym, zapoczątkowanym przez Emila Zolę; u podstaw tego nurtu leży wiara, że ludzki świat podlega wszelkim biologicznym prawom natury; postępowanie człowieka jest zdeterminowane biologicznymi popędami, instynktami, odruchami; technika pisarska charakteryzuje się surowym opisem, epatowaniem makabrycznymi szczegółami; w Ludziach bezdomnych naturalizm obecny jest we fragmentach opisujących życie warszawskiej biedoty, pracowników fabrycznych stolicy, czy sosnowieckich hutników; fragmenty naturalistyczne charakteryzują się drobiazgowością i naciskiem na szczegóły brzydoty świata, jak i eksponowaniem fizyczności świata. IMPRESJONIZM najlepiej ilustruje go cały rozdział zatytułowany Smutek – fragment z tego rozdziału został umieszczony w podręczniku. Uczniowie czytają go i zastanawiają się nad poleceniami : Jak przedstawiona jest przyroda i w jaki sposób współgra z uczuciami bohatera? W jaki sposób mówi się w tekście o stanie wewnętrznym bohatera? Zinterpretuj metaforę pływaka w odniesieniu do jego przeżyć. Do jakiego nurtu w literaturze i sztuce można zaliczyć przeczytany fragment? Uzasadnij swoją wypowiedź. Uczniowie dochodzą do następujących wniosków impresjonizm to kierunek artystyczny, zapoczątkowany przez francuskich malarzy i przeniesiony do literatury; polega na zapisie ulotnych wrażeń z subiektywnego punktu widzenia; rejestruje chwile ciągle zmieniającego się świata; widoczny jest głównie w opisach przyrody; uczniowie odszukują i przedstawiają inne fragmenty z Ludzi bezdomnych a tym samym ugruntowują swoją wiedzę dotyczącą technik jakimi posługuje się impresjonizm. SYMBOLIZM Żeromski w swojej powieści często posługuje się symbolem. Zadaniem uczniów jest odnalezienie, zanalizowanie i zinterpretowanie poszczególnych symboli użytych przez autora w Ludziach bezdomnych; Wenus z Milo starożytna marmurowa rzeźba, przedstawiająca grecką boginię miłości; w powieści jest symbolem radości i urody życia, odzwierciedla harmonię świata, delikatność, ulotność i kruchość; jest znakiem proporcji, ładu i miłości „Rybak” obraz autorstwa francuskiego malarza Puvis de Chavannes’a, ukazujący społeczną krzywdę i niesprawiedliwość; czytamy o nim w tym samym rozdziale, w momencie, gdy Judym przypomina sobie jego wygląd, ponieważ miał okazję już go wcześniej oglądać; symbolizuje ciemne strony ludzkiej egzystencji w świecie, czyli to, czego staramy się wszelkimi sposobami unikać (cierpienie, ból, poniżenie) Kwiat tuberozy metafora bezużytecznego piękna, do którego bohater porównuje postawę i życie Karbowskiego; autor poświęca temu cały rozdział o tym samym tytule; tuberoza to ozdobna bylina o lejkowatych, woskowo-białych i silnie pachnących kwiatach. Krzyk pawia symbol śmierci i zwiastun nieszczęścia; w rozdziale „Asperges me…”, gdy Tomasz Judym odwiedza schorowaną panią Daszkowską, dwukrotnie słyszy wrzask ptaka, który przeraża go; staje się świadomy swojej bezradności w obliczu nieubłaganej śmierci zbierającej swe żniwo nawet wśród dobrych i dzielnych kobiet; Rozdarta sosna symbol cierpiącej duszy bohatera oraz losów Judyma i Joasi; PODSUMOWANIE Struktura wewnętrzna Ludzi bezdomnych jest niezwykle skomplikowana i nowatorska. Żeromski wprowadza nowy sposób narracji, przedstawienia bohatera, zmienia styl opowiadania. Wprowadza : luźno powiązane ze sobą sceny i rozdziały, z których każdy tworzy autonomiczną jednostkę, przedstawiającą bohatera w różnych momentach jego życia, składające się na pewną całość; pomiędzy rozdziałami istnieje również niekiedy spora rozbieżność czasowa, a czytelnik nigdy nie dowie się, co się stało w międzyczasie. synkretyzm poetyk, czyli stosowanie w jednym utworze kilku technik pisarskich charakterystycznych dla różnych prądów (naturalizm, impresjonizm, symbolizm) wielogłos narracji różnorodność stylu i indywidualizację języka postaci otwarte zakończenie Uwaga! Wszystkie materiały opublikowane na stronach są chronione prawem autorskim, publikowanie bez pisemnej zgody firmy Edgard zabronione. Pytania i odpowiedzi Zebrane pytania i odpowiedzi do zestawu. Znajomość lektury Stefana Żeromskiego pt. Ludzie bezdomni. Sprawdź swoją wiedzę Ilość pytań: 27 Rozwiązywany: 93131 razy Kto wychowywał Tomasza Judyma: Jakim gatunkiem literackim są "Ludzie bezdomni"? Żona Wiktora Judyma ma na imię Ojciec Tomasza Judyma był Gdzie Tomasz Judym otworzył swój prywatny gabinet? W czym specjalizował się Tomasz Judym: Kto wydał decyzję usunięcia szlamu ze stawów do rzeki? Gdzie pracowała bratowa Tomasza Judyma? Majątek w Cisach należał do Jak długo Judym pracował w Zakładzie Uzdrowiskowym w Cisach? W wieku ilu lat Joasia Podborska opuściła dom rodzinny? Skąd pochodziła Joasia Podborska? Ile rodzeństwa miała Joasia Podborska? Powiązane tematy Inne tryby Główny bohater to: Seweryn Baryka Cezary Baryka Szymon Gajowiec Gdzie rozgrywają się losy bohaterów? w Baku, Warszawie, Nawłoci w Baku, Gdyni, Warszawie, Nawłoci w Baku, Warszawie, Moskwie O czym marzy Seweryn Baryka? o prawdziwej rodzinie o spełnieniu marzeń ojca o "szklanych domach" Jakie studia rozpoczął w Polsce Cezary? polonistyczne medyczne teologiczne Dlaczego Cezary został wydalony ze szkoły w Baku? nie uczył się pobił nauczyciela opluł nauczyciela Jak zginęła Karolina Szarłatowiczówna? została otruta przez Laurę Kościeniecką została otruta przez Wandę Okrzyńską została zabita przez Antoniego Lulka Z kim grał Cezary na fortepianie "na cztery ręce"? z Laurą z matką z Wandą Antoni Lulek zaprowadził Cezarego na: zebranie komunistyczne zebranie studentów zebranie literackie Laura Kościeniecka kochała: Barwickiego Cezarego Gajowca Scena kończąca powieść to: opis śmierci Seweryna Baryki opis śmierci Cezarego Baryki marszu robotniczego pod Belweder z Cezarym na czele

ludzie bezdomni test wiedzy